Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μετά από σχεδόν δύο μήνες έχεις εξοικειωθεί και εσύ μαζί τους και αντιλαμβάνεσαι ότι αποχαιρετάς το παλιό μοντέλο και έχεις ήδη ξεκινήσει το ταξίδι για την εφαρμογή του νέου μοντέλου. Και εκεί που πατάς το γκάζι κάτι γίνεται και ξαφνικά πατάς φρένο. Και μετά πάλι γκάζι και ύστερα φρένο και ξανά γκάζι. Και συνεχίζεις. Και οι στιγμές του φόβου με τις στιγμές του κουράγιου να εναλλάσσονται. Πάντα έτσι ήταν.

Όμως τώρα μπορείς και το παρατηρείς. Η περίοδος της αναγκαστικής παύσης ευτυχώς ανάγκασε και εσένα να χαμηλώσεις ταχύτητα, να παύσεις να τρέχεις, να βλέπεις και να ακούς λιγότερο τον έξω κόσμο και ταυτόχρονα να κοιτάζεις και να αφουγκράζεσαι περισσότερο τον εσωτερικό σου κόσμο. Με κατανόηση, αγάπη, συμπόνια. Να αποδέχεσαι τα τραύματα σου, να επουλώνεις τις πληγές σου και να δημιουργείς χώρο για βελτίωση.

Με ατομική ευθύνη να γίνεσαι θεραπευτής του εαυτού σου και πηγή της δημιουργίας του δικού σου νέου μοντέλου.

Με κουράγιο και εμπιστοσύνη να προετοιμάζεσαι για το μέλλον.

Γιατί τώρα ξέρεις ότι όσο παραμένεις υγιής και  περπατάς, μπορείς και να συνεχίζεις να βαδίζεις. Προς το μέλλον… δηλαδή το άγνωστο. Γιατί το μέλλον πάντα ήταν και συνεχίζει να είναι άγνωστο. Ναι! Εντάξει. Είμαι σίγουρη ότι το ήξερες αυτό. Απλά, τώρα το μαθαίνεις καλύτερα και επαναπροσδιορίζεις τις αξίες σου που από σήμερα γίνονται η χρυσαφένια πανοπλία σου. Και τώρα που έχεις βάλει κατάσαρκα την ισχυρή πανοπλία σου σε ενθαρρύνω να επιτρέψεις στον εαυτό σου με επιμονή να συνεχίσει να εξερευνά αυτό που πραγματικά θέλεις να εξερευνήσεις στην ζωή σου και σταθερά να επαγρυπνεί για να παραμένεις  και να προσαρμόζεσαι κάθε φορά στο νέο πιο λειτουργικό μοντέλο για εσένα και τους άλλους.

Τι είναι αυτό που θέλεις να βιώσεις;

Συμπόνια, αγάπη, εμπιστοσύνη, κατανόηση, αναγνώριση, σύνδεση, χαρά, προσφορά. Μπορείς να το ζήσεις. Και όσο περισσότερο το ζεις, τόσο περισσότερο γίνεσαι αυτό. Και όσο περισσότερο γίνεσαι, τόσο περισσότερο εξελίσσεσαι και αφήνεσαι στην ομορφιά της κάθε στιγμής. Πόσο ανακουφιστικό είναι, δεν είναι; Είναι. Πώς το κάνουμε όμως;

Στον κατάλληλο χρόνο και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Δεν μπορώ να σου πω πώς θα το κάνεις. Μπορώ όμως να μοιραστώ μαζί σου έναν βοηθητικό πλοηγό. Δεν είναι δικό μου δημιούργημα. Όμως με έχει βοηθήσει και έχει βοηθήσει και πολλούς άλλους να μπορούμε να δημιουργούμε τον δικό μας εσωτερικό κόσμο. Ο πλοηγός είναι χαρτογραφημένος σε δύο βιβλία του Don Miguel Ruiz και αναφέρεται σε Τέσσερις συμφωνίες και μία Πέμπτη, που όλες οδηγούν στην προσωπική ελευθερία. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι συμφωνίες ; Σε ελεύθερη απόδοση τις μοιράζομαι μαζί σου.

Να μιλάς στον εαυτό σου με τρόπο θεραπευτικό. Οι λέξεις που χρησιμοποιείς δημιουργούν την πραγματικότητα σου. Ποιες λέξεις χρησιμοποιείς όταν περιγράφεις την πραγματικότητα; Πώς μιλάς για τους άλλους, φωναχτά ή μέσα σου; Χρησιμοποιείς λεξιλόγιο που πληγώνει; Αν ναι, μήπως εσωτερικά χρησιμοποιείς το ίδιο λεξιλόγιο και για τον εαυτό σου; Να φροντίζεις πάντα να είσαι αληθινός και μιλάς με τρόπο που έχει θετική επιρροή τόσο στον εαυτό σου όσο και τους άλλους.

Να σταματήσεις να «το παίρνεις προσωπικά». Κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με έναν μοναδικό τρόπο. Ο τρόπος που οι άλλοι μας συμπεριφέρονται μιλά τόσο για τους ίδιους όσο και για εμάς. Το να σταματήσουμε να « το παίρνουμε προσωπικά» σημαίνει να αναγνωρίζουμε τις μοναδικές ταυτότητες των άλλων ανθρώπων. Σεβόμαστε τις μοναδικές τους πραγματικότητες και συνειδητοποιούμε ότι οι απόψεις τους δεν περιγράφουν απαραίτητα εμάς.

Να σταματήσεις να υποθέτεις τι μπορεί να σκέφτονται και να νοιώθουν οι άλλοι για σένα. Δεν είμαστε στο μυαλό των άλλων και κανείς μας δεν μπορεί να διαβάζει την σκέψη τους. Όποτε έχουμε αποπειραθεί να διαβάσουμε την σκέψη ενός άλλου, συνήθως κάνουμε λάθος και οδηγούμαστε σε μη επιθυμητά αποτελέσματα. Το αντίδοτο σε αυτό είναι να ζητάμε αποδείξεις και στοιχεία πριν καταλήξουμε στο συμπέρασμα του τι σκέφτονται οι άνθρωποι.

Πάντα να κάνεις το καλύτερο Το καλύτερο του τώρα μπορεί να είναι διαφορετικό από το προηγούμενο καλύτερο και πάντα εξαρτάται από τα δεδομένα που έχεις κάθε φορά. Κανείς μας δεν ξέρει πως μοιάζει το καλύτερο. Και το δικό μου το καλύτερο μπορεί να είναι διαφορετικό από το δικό σου το καλύτερο. Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Απλά να κάνεις το καλύτερο και κάθε φορά να γίνεσαι καλύτερος και καλύτερος και να συνεχίζεις να κάνεις ένα βήμα πιο μπροστά.

Και η Πέμπτη Συμφωνία είναι να αμφισβητείς αλλά να μάθεις να ακούς. Οι άνθρωποι πολύ συχνά προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή σου επειδή μέσω της προσοχής μπορούν να σου μεταφέρουν οποιαδήποτε πληροφορία. Πολλές φορές απλά δεν την θέλεις  αυτή την πληροφορία. Ακούς, δεν την θέλεις, την αγνοείς και η πληροφορία αλλάζει κατεύθυνση.

Αλλά αν αυτή η πληροφορία τραβήξει την προσοχή σου, τότε μπορεί πραγματικά να θέλεις να ακούσεις για να ανακαλύψεις αν αυτό που κάποιος λέει, είναι σημαντικό για σένα. Στη συνέχεια μπορείς να πεις την άποψη σου γνωρίζοντας ότι είναι απλά μια άποψη. Αλλά το κλειδί είναι να ακούς. Αν μπορείς να καταλάβεις τις ιστορίες των άλλων ανθρώπων, και εκείνοι να καταλάβουν την δική σου, τότε μπορείτε να δημιουργήσετε μαζί το πιο όμορφο όνειρο.

Και κάπως έτσι, ακολουθώντας σαν πολύτιμο θησαυρό αυτόν τον πλοηγό, μαθαίνεις να δημιουργείς τον εσωτερικό σου κόσμο και μπορείς και εσύ να συμβάλλεις στο να γίνεται ο κόσμος μας καλύτερος.

Έλενα Νικολακοπούλου

Πηγή: www.omorfizoi.gr