Έχουμε την τάση να συσσωρεύουμε πράγματα. 

Επειδή δεν είμαστε πια αναγκασμένοι να μεταναστεύουμε, έχουμε αναπτύξει την τάση, να συσσωρεύουμε, κάθε τι που μας χρειάζεται για να μην αναγκαστούμε να το ξαναδημιουργήσουμε. Ξεκινήσαμε από τα στοιχειώδη εργαλεία για την επιβίωση και φθάσαμε σε ασθένειες, επιστημονικά αποδεδειγμένες, όπου το άτομο συσσωρεύει πράγματα, χωρίς καν να ξέρει το γιατί.  

Κάνουμε συλλογή από σκόνη και αναμνήσεις από διάφορες περιόδους της ζωής μας, σε συγκεκριμένα μέρη του σπιτιού, από όπου το βλέμμα μας περνάει πια, αδιάφορο. Ασφυκτιούμε, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε από την ίδια μας την αδράνεια, που δεν μας επιτρέπει να διατηρούμε το περιβάλλον μας, καθαρό. Ή το νου μας. Για να τον ελευθερώσουμε, πρέπει να αρχίσουμε να ελευθερώνουμε το αντίστοιχο εξωτερικό περιβάλλον: το δικό μας χώρο. Αυτή η απλή χειρονομία που κρύβει μέσα της πολυπλοκότητα, έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει τη ζωή μας.

Το σπίτι μας και η ζωή μας έχουν μία τόσο στενή σχέση, που μόνο η σκέψη να ξαναβάλουμε τάξη σε ένα ντουλάπι, απαιτεί μέρες, μήνες, χρόνια προσεκτικής αξιολόγησης και κάποια ώρα αποτελεσματικής σωματικής προσπάθειας. Γιατί το σπίτι είναι η αντανάκλαση αυτού που είμαστε μέσα μας, του βαθύτερου μέρους της συνειδητότητάς μας. Η επιλογή του συρταριού που θα ανοίξουμε, ασκεί μία λεπτοφυή (και γι αυτό πολύ ισχυρή) επίδραση, στη ζωή μας.  

Η σχέση με εμάς τους ίδιους, η σχέση με την οικογένεια από την οποία καταγόμαστε, με τα ταλέντα μας, την εργασία, τις διατροφικές μας συνήθειες, τις συνήθειες υγιεινής, την κοινωνία, τον ύπνο, την αϋπνία… Όλα, είναι “γραμμένα” στο σπίτι μας. Δεν υπάρχει βιβλίο, μελέτη, πτυχίο, θρησκεία, θεραπεία που μπορεί να μας κάνει να αντιληφθούμε πράγματα για τον εαυτό μας καλλίτερα, από την απλή παρατήρηση του καθημερινού μας χώρου, μέσα στον οποίο παγιδευμένοι προσπαθούμε να κινηθούμε.

Η ιδιωτική σχέση που έχει ο κάθε ένας με το διώνυμο τάξη-αταξία είναι ακριβώς η ίδια που έχουμε με οποιαδήποτε άλλη πολικότητα: αρσενικό-θηλυκό, γεμάτο-άδειο, πλούσιος-φτωχός… Το να εξαλείψουμε το περιττό σημαίνει ότι ανακτούμε τα ουσιώδη. Σημαίνει ότι ξαναβρίσκουμε τη χαμένη ισορροπία μέσα από αντίθετες δυνάμεις που όμως δεν είναι εχθρικές.

Πάρτε ένα φύλλο χαρτί και ένα μολύβι και κάντε μία βόλτα στο σπίτι σας:

1) Ελέγξτε τις κρίσιμες περιοχές, εκεί όπου υπάρχει αταξία 
2) Διαλέξτε μία (πχ την κρεβατοκάμαρα), βρείτε το πιο μικρό στοιχείο που χρειάζεται να βάλετε σε τάξη (πχ το συρτάρι του κομοδίνου), πάρτε λίγο χρόνο (πχ 20 λεπτά) και κάντε μία δοκιμή 
3) Γράψτε στο χαρτί τι βρήκατε μέσα
4) Συνδέστε κάθε αντικείμενο με την πηγή προέλευσής του (ένα δώρο από... αγορασμένο από...) 
5) Γράψτε δίπλα σε κάθε αντικείμενο αν πρέπει να κρατηθεί (και γιατί) ή να πεταχτεί (και γιατί) 
6) Αξιολογήστε κάθε ένα πράγμα που επιλέξατε να πετάξετε αν μπορείτε να το ανταλλάξετε ή να το χαρίσετε και με τι ή σε ποιόν 
7) Φαντασθείτε ότι μπορείτε να αλλάξετε τα πράγματα που είναι για πέταμα με κάτι άλλο
8) Φαντασθείτε ότι μπορείτε να αλλάξετε τα αντικείμενα που θα κρατήσετε με κάτι άλλο
9) Όταν περάσει ο χρόνος που είχατε καθορίσει, σταματήστε και παρατηρείστε τι καταφέρατε να κάνετε και πως αισθάνεστε μέσα σας
10) Φέρτε το χαρτί μαζί σας στο σεμινάριο και τα αντικείμενα, αν είναι δυνατόν και θα δούμε μαζί, τι έχουν να σας πουν…

Τι είναι η αταξία;
Όταν ο νους κατανοεί βαθιά, μέσα του τι είναι αυτό που δημιουργεί την αταξία
τότε μέσω αυτής της διαίσθησης, αυτής της συνειδητότητας, αυτής της παρατήρησης, δημιουργείται φυσικά η τάξη
Krishnamurti

Ας μάθουμε να βάζουμε τάξη
Ας δημιουργήσουμε χώρο στο καινούργιο

Αγάπη & Φως
Jiwan Shakti Kaur