Ακριβώς όπως ο χαρακτήρας μας, τα οστά και οι άλλοι ιστοί του σώματος είναι μοναδικά στον καθένα μας.
Αυτό εκδηλώνεται στον προσωπικό τρόπο που βιώνουμε τη γιόγκα και μπορεί να επηρεάσει τη φυσική μας πρακτική. Συχνά, όταν αρχίζετε να εκτελείτε ασάνες, η δυσκαμψία των μυών και της περιτονίας τείνουν να αντισταθμίζουν την κίνηση και να δυσκολεύουν τις στάσεις.
Με την πάροδο του χρόνου, μετά από μια συνεχή και τακτική πρακτική, οι ιστοί του σώματος αλλάζουν, οι μύες γίνονται πιο εύπλαστοι και η περιτονία λιγότερο άκαμπτη. Επομένως, εάν οι περιορισμοί στις κινήσεις οφείλονται στους μαλακούς ιστούς του σώματος, είναι πιθανό να αισθανθούμε, μετά από αρκετό χρόνο και συνεχή εξάσκηση, ότι μπορούμε να εμβαθύνουμε στις στάσεις. Σε αυτό το στάδιο, η πρόοδος της πρακτικής συχνά μετριέται από το πόσο κοντά είμαστε στην τέλεια εκτέλεση μιας δεδομένης άσανα.
Αλλά για πολλούς έρχεται μια στιγμή που συνειδητοποιoύμε ότι το σώμα δεν βελτιώνεται περισσότερο στη στάση του σώματος. Παρα την προετοιμασία για να κατακτήσουμε μια συγκεκριμένη θέση, το σώμα σταματά. Αυτό το τελευταίο όριο δεν σχετίζεται απαραίτητα με την ένταση των μυών ή τον περιτονικό περιορισμό, αλλά με το σχήμα και την αναλογία των οστών.
H έννοια της σκελετικής παραλλαγής δείχνει ότι κάθε άτομο έχει μια μοναδική σκελετική δομή. Αυτό επηρρεάζει την πρακτική, έτσι ώστε μια απλή ασάνα για κάποιον να είναι πολύπλοκη για κάποιον άλλο.
Τα όρια της κίνησης λόγω του σχήματος των οστών δεν σχετίζονται με την αφοσίωση, τα χρόνια εξάσκησης ή το μπλοκαρίσματα των τσάκρα. Αν και τα οστά μπορούν να ενισχυθούν με τη φυσική άσκηση και τη γιόγκα, όμως δεν αλλάζουν σχήμα.
Η αναγνώριση των σκελετικών παραλλαγών, βοηθά στην κατανόηση της μοναδικοτητας του καθενός και στο ότι δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που μπορούν να εκτελέσουν μια άσκηση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ακολουθώντας τις ίδιες οδηγίες, να βιώσουν τις ίδιες αισθήσεις ή να έχουν το ίδιο δυναμικό εύρος κίνησης.
Πηγή: www.yoga-magazine.it