"Υποτίθεται ότι πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Ωστόσο, για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε κάποιον άλλο, πρέπει πρώτα να καλλιεργήσουμε την αυτοεκτίμησή μας.

Είναι σημαντικό να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς να εξαρτιόμαστε από κανέναν και από τίποτα, να απαλλαγούμε από φόβους και συμπλέγματα, να «φωνάξουμε» τις απόψεις και τις ιδέες μας, να αποδείξουμε τη μοναδικότητά μας."

"Όσοι έχουν την τύχη να δέχονται πολλή αγάπη γνωρίζουν πως δεν έχει σημασία να σε αγαπά όλος ο κόσμος, αν ο ίδιος δεν αγαπάς τον εαυτό σου.

Όση βοήθεια, στήριξη και κατανόηση κι αν δέχεσαι, αν δε δουλέψεις την αυτοεκτίμησή σου, οι δυσκολίες στον δρόμο σου θα μετατραπούν σε αξεπέραστα εμπόδια. Γι' αυτό είναι σημαντικό να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, να τον αγαπήσουμε και ακόμα να τον καλομάθουμε!

Επίσης είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι θα ήταν προτιμότερο από το να ανησυχούμε για το μέλλον να απολαμβάνουμε το υπέροχο δώρο της ζωής τώρα, σήμερα.

Το να υιοθετήσουμε θετική στάση είναι υποχρέωσή μας, γιατί ανακαλύπτοντας το νόημα και τον σκοπό της ζωής θα νιώσουμε τα οφέλη στην υγεία μας, στην αυτοπεποίθησή μας ακόμη και στην ονειρεμένη και πολυπόθητη αντοχή μας.

Κι επειδή η ευτυχία και η αισιοδοξία είναι μεταδοτικές, μας καθιστούν πιο ελκυστικούς και είναι θεμελιώδεις για μια ζωή γεμάτη υγεία.
Να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τις αποτυχίες μας και να καταλάβουμε ότι κάποιες φορές συνιστούν τον μοναδικό δρόμο προς την επιτυχία. Αλλά και έναν δρόμο για καλύτερη και πιο αληθινή προσωπική ζωή, μια αρμονική συνύπαρξη με τον σύντροφό μας αλλά και την ανάγκη να προχωρήσουμε με ειλικρίνεια αν αυτό χρειάζεται και να σπάσουμε ή να αλλάξουμε δεσμούς προς όφελος της ζωής που μας αξίζει.
Γιατί μπορούμε πράγματι να απαλλαγούμε από ό,τι μας βαραίνει, «να συνθλίψουμε τα προβλήματα» και να βγάλουμε φτερά, «ώστε να πετάξουμε πάνω από τις δυστυχίες» και, κυρίως πάνω από τα «δεν μπορώ».

Αξίζει τον κόπο να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας αντί να σκεφτόμαστε συνέχεια αν θα ενοχλήσουμε τον έναν ή τον άλλον ή αν θα προσβληθεί ο τάδε ή ο δείνα.

Το να πιάσουμε τον εαυτό μας από το χέρι ίσως να μην έχει δυσφημιστεί ποτέ σε τέτοιο βαθμό όσο στις μέρες μας, ωστόσο πιστεύω πως αξίζει να το επιχειρήσουμε.
Και είναι επίσης σημαντικό να απαλλαγούμε από εκείνους τους συνταξιδιώτες που μας εμποδίζουν να είμαστε ο εαυτός μας.
Είναι πολύ σημαντικό να αποχαιρετήσουμε τα συμπλέγματα και όλες εκείνες τις προκαταλήψεις τις οποίες ασπαζόμαστε και δεν αμφισβητούμε ποτέ (και που μας κάνουν να βλέπουμε τον κόσμο με απόλυτο τρόπο) και, κυρίως, εκείνα τα τοξικά άτομα, που βασική τους επιδίωξη είναι να μας πείσουν πόσο μέτριοι ή ανάξιοι είμαστε.
Αν τα καταφέρουμε να πάρουμε αποστάσεις και να μην μας επηρεάζουν ίσως να έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να λάμψει το δικό μας υπέροχο φως και, σιγά σιγά, θα επιτρέψουμε να φανεί ο χαρακτήρας που όλοι κρύβουμε μέσα μας, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να τον κρατήσουν φυλακισμένο στην πιο μυστική κρύπτη.

Αν είσαι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί, δε θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι. Αναρωτήσου και πάρε τον χρόνο σου.

Το πρώτο ερώτημα, όπως παρουσιάζεται στο συγκεκριμένο βιβλίο, είναι:
«Να ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω εγώ ή όπως θέλουν οι άλλοι να τη ζήσω;»

Με άλλα λόγια: όταν φτάσεις στο τέλος της ζωής σου και η αυλαία είναι έτοιμη να πέσει, τι θα προτιμούσες να σκέφτεσαι, πως έζησες με όλες σου τις δυνάμεις αυτό που σου υπαγόρευε το μέσα σου ή πως σπατάλησες τον χρόνο σου προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους άλλους, που τελικά δε σου είπαν ούτε ευχαριστώ;

Φτιάξε δύο στήλες και άρχισε να γράφεις κίνητρα. Δε χρειάζεται να σου πω ποια στήλη θα κερδίσει, έτσι δεν είναι; Και εδώ το ζήτημα είναι κρίσιμο γιατί όταν επαναλαμβάνουμε τις φράσεις «πρέπει να κάνω αυτό, δεν πρέπει να σκέφτομαι το άλλο», στο τέλος κινδυνεύουμε να τις μετατρέψουμε σε πάγια μοντέλα συμπεριφοράς, όπως, για παράδειγμα, ότι πρέπει να κάνουμε παιδιά σε συγκεκριμένη ηλικία και ότι όποιος δεν έχει είναι εγωιστής, ότι πρέπει να αγοράσουμε ένα σπίτι γιατί αν το νοικιάζουμε ξοδεύουμε χρήματα, ότι δεν αλλάζουμε τον τρόπο που κάνουμε κάτι γιατί μας έχει βολέψει…Ο κατάλογος θα ήταν ατελείωτος, μα το σημαντικό είναι πως τα στερεότυπα αυτά υπάρχουν για να εμποδίζουν την άνθηση της αυθεντικότητας, ώστε κανείς να μην καταφέρει να ξεχωρίσει και κανείς να μην δείξει έναν άλλο τρόπο ζωής και στους άλλους που ίσως τελικά τους φανεί χρήσιμος.

Το να είσαι αυθεντικός είναι μια ιδιότητα την οποία πρέπει να δουλέψεις συνειδητά, δεν μπορείς να μένεις στα λόγια. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος αλλά, μεσο-μακροπρόθεσμα, θα είσαι ευγνώμων.

Προετοιμάσου να αφήσεις πολλούς με το στόμα ανοιχτό ή να σβήσεις από τη ζωή σου άλλους. Έτσι θα σιγουρευτείς πως όσοι σε περιβάλλουν είναι άτομα αυθεντικά, που ποτέ δε θα έκαναν κάτι που δε θέλουν, που θα είναι στο πλευρό σου γιατί εκτιμούν τον εαυτό τους και εσένα και που θα σεβαστούν το φως σου γιατί απλά είσαι αυτός που είσαι.

Αυτή την χρονιά που έρχεται ίσως είναι μια καλή ευκαιρία
να αγαπήσουμε και πάλι τον εαυτό μας και
να γίνουμε ωφέλιμοι και αυθεντικοί,
ώστε να ζούμε μακριά από «εμμονές και τοξικές αντιλήψεις».

Να μάθουμε να μην συμβιβαζόμαστε,
να μην εφησυχάζουμε,
να ανοίγουμε τα μάτια
στην ομορφιά και στα χρώματα, στο εσωτερικό μας φως.

Γιατί όλοι μας αξίζουμε την ευτυχία.

Γιατί είσαι, πολύ απλά, ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί..."

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Ροσέττα Φόρνερ: "Είμαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί!"

Κείμενο: Β. Περάκης