Το μόνο που πρέπει να κάνουμε για την ευτυχία μας είναι ...
Με πονάει να βλέπω τους ανθρώπους να το χάνουν τη λεπτομέρεια.
Με πονάει αντί να λένε ότι είναι καλά, να λένε ότι δεν είναι άσχημα.
'Ενα από τα βασικότερα θέματα της εποχής είναι εκείνο της εστίασης.
Αυτό που τελικά επιλέγουμε να δούμε.
Εμείς όμως έχουμε εθιστεί να βλέπουμε το κακό και όχι το καλό, το πρόβλημα και όχι τη λύση, αυτό που δεν θέλουμε και όχι αυτό που θέλουμε, το χθες και όχι το σήμερα, αυτό που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε και όχι αυτό που μπορούμε, αυτό που μας χαλάει και όχι αυτό που μας αρέσει.
Λες και θεωρούμε δεδομένη την κυριαρχία του κακού κι εξαίρεση το καλό.
Φοράμε μαύρα γυαλιά γι'αυτό και τα βλέπουμε μαύρα. Τα πράγματα όμως δεν έχουν δικό τους χρώμα. Παίρνουν το χρώμα των γυαλιών μας. Σαν εκείνα τα τετράδια της ιχνογραφίας που είχαμε μικροί. Ποου είχε το περίγραμμα του αντικειμένου και εμείς απλώς το χρωματίζαμε μέσα.
Τα χρώματα της ζωής σου είναι αυτά που βάζεις εσύ μέσα στο περίγραμμα. Αυτό όμως δεν λέμε να το χωνέψουμε. Δεν μας αρέσει η ηχογράφηση και εμείς βάζουμε το στούντιο με τον τεχνικό. Δεν έχουμε καταλάβει πως η δική μας κιθάρα είναι που θέλει κούρδισμα. Τα δικά μας γυαλιά είναι που θέλουν καθάρισμα.
Είναι άλλο τα πράγματα να πηγαίνουν καλά και άλλο να το αντιλαμβάνεσαι ότι πάνε καλά.
Είχα διαβάσει ένα ωραίο:
Το μόνο που πρέπει να κάνουμε
για την ευτυχία μας
είναι να μην την εμποδίζουμε
Απόσπασμα από το βιβλίο του
Στέφανου Ξενάκη, Το Δώρο 2,
εκδόσεις Key Books